Bir gün daha sensiz geçti ne yaparım ben yarın.
Üstelik senin kokunu bile bilmiyorum daha,
sesini hiç duymuyorum oysa,
bir saç telin için bin ömür veririm sana…

Bu umutsuz, hep hüsranlı, bekleyişin sonu ne;
giden yıllar mı, yoksa garip bir düş mü bu,
ne zaman esecek rüzgarın bana ne zaman…

Dertlerimi biriktirdim zincir yaptım,
gözlerim zaten zorda,
yüreğim hep senin,
yormadan söyleyeyim hep senin,
o zaman bu günah, bu ızdırap, bu bekleyiş de ne;
neyin sevdasını çekiyorum, ben kimim…
Oysa ben seni tanımadan sevdim,
ya da söyle o zaman ben kimim…

Bir veda şiiri mi yoksa bu,
karanlıklarda yüreğimi aydınlatır diye.

Hadi; gel de bitsin bu zor bekleyiş…

İnegöl – 08.04.2005