Kabuslara dalaşmadan hatırlıyabilmek seni
Adının anlamını unutmadan yalnızlığa sarılmak
Ölümden korkmak, sensizlik kanıma bulaşmışken
Yapmadığım hataların cezasını kabullenmek
Ayrılık mahkemesinde
Tahmin bile edemezsin ne ZOR….

Eller titrer, sabır çürür çaresizlik mevsiminde
Yürek alıştıkça miskinliğe, uçar gider ümitler
Ağlayamazsın, kurumuştur göz pınarların;
Kuraklığında kimsesizliğin
Güneşin doğduğunu bilipte, ruhunu karanlığa mahkum etmek
Tahmin bile edemezsin ne ZOR….

Direnmeden hiç bir cephede , teslim olmak ecele
Hayal edileni gerçekten ayırt etmek ,
Yaşlandıkça zihin; uzak geçmişi sayıklamak
ޞimdiki acıların himayesinde
Telefonların, kapı zillerinin , mektupların suskunluğunda
İnsanın kendine küsmesi
Tahmin bile edemezsin ne ZOR….