Zifiri karanlık ortalık
sonu bucağı olmayan,
habersiz gidişlerin
serin esintileri
usullacık okşayan tenini!

Dargın sonra deniz gidişlerine,
buruk dalgaları.
Her vuruşunda kıyılara
bir bir yok olur,
Daha büyüklerine bırakır yerini!

Sen nice gemileri yutmuş
okyanusun dalgası
al beni de, büyü!
Unutma, kıyılar var yolun sonunda,
kocaman kayalar
parçalara ayırmaya hazır!

Unutma seninde bir yok oluşun var!
Denizden gelip denize gitsen de
eskisi gibi bir bütün olmayacaksın artık.
Senden kalan bir damla su
karışsa da bir başka dalgaya
sen olmayacaksın!
Bu kez geriye kalan
yok oluşun ürpertici esintisi olacak!…
Deniz Ozan ޞENTÜRK
“balaban Kent ޞairleri”

15:09:2009
20:08