Yokluğun hapsetmiş beni
Zincirlemiş yalnızlığına
Sensizlik bir hançer
Bölüyor ruhumu parçalarına…
Bu sevgisizlik zindanında yeşeren bir çiçek,
goncası açmadan solan
Yaşatmak istemesemde
Gözyaşlarım onu yaşatan…
Sensizliğin, sessizliğin sesi koca bir uğultu,
Sarmış dörtbir yanımı…
Ölümün soluğu ensemde,
Karanlıklar üstüme yürüyen,
Ayaklarım boşlukta,
Zifirilerdeyim…
Hatıraları yakıyorum birbir
Faydasız!
Çabucak sönüveriyorlar
Ve yine karanlıklar ruhumu örtüyorlar…

İstanbul – 17.12.2006