Eskidikçe eskir zaman
Bir tahta sandıkta çürür gider
Yapılanlar tekrarlanır
Ağlayışlar, yakarışlar tekrarlanır
Öfkeler, sevinçler bir bir
Denizin dalgaları tekrarlanır.
Bir parmak toz olur eski sehpalarda
Aynalarda görüntuler yamulur
Tas plaklar cızırdar eskidikçe
Dişler sararır, gözler buğulanır
Demir parmaklıklar paslanır yağmurdan
Ne kadar boyarsan boya.
Ter kokusu gibi ekşir zaman
Eski taş bahçelerde
Zaman eskir
Tekrarlanmaktan
Çay demlendikçe bayatlar bir yandan
Sen eskirsin
Düşünceler eskir
Taş gibi memeler sarkar
Göbeğine değer bir gün
Sütyenler tutamaz olur
Eskidikçe zaman
Ekşi bir toz kokusu sarar
Zaman
Gitme zamanıdır.

Edmonton/Kanada – Nisan 2005