Zaman geçiriyorum zaman
Vermez bir türlü aman
Tüter başımda duman
Dur durak bilmez zaman

Atam dediklerim, gitti yoklar
Dünkü açlar bugün toklar
Duvarda asılı kaldı oklar
Hepsi eskir de, eskimez zaman

Derler ki zaman öldürüyorum
Zaman ölmez biliyorum
Ölen insandır diyorum
Zaman zaman ben de gülüyorum

Ne zaman, hangi zaman
Leyla Mecnun’a, Aslı ޞirin’e yaman
Vermesem de kimseye aman
Alır beni benden zaman

Ana derim, yar derim
ޞeker kaymak bal yerim
Geçer seninle günlerim
Durman için söyle ne verim
Aşamadığım tek engel
Zaman, zaman
Zaman derim…

İstanbul – 20/07/2006