Ben kuytu dehlizlerin küflü köşelerinde
Çürümeye yüz tutmuş halime ağlıyorum
Hazan vurmuş güller gibi erirken yavaş yavaş
Belki bir gün diyerek hayaller kuruyorum.
ޞarkılar söylüyorum zaman zaman Itriden
Bugün olmasa da elbet bir gün diyorum.

Ağlasam da çok zaman şu perişan halime
Param parça yürekler gördükçe benden beter
El açarak o yüceler yücesi Rabbimize
Beterinden sakla deyip dualar ediyorum

Ya sen halâ kör kuyunun karanlık köşesinde
Uzanacak iplerimi bekliyorsun çaresiz.
Elini uzattın da tutmadı mı kimseler

Yusufçuk
Karanlık kuyulardan kaldır başını
Nurlu bir yüz görsün dertli gönüller
Uzanan zulüm dolu kirli ellere inat
Uzat ellerini yaşlı gözlere
Hazan vurdu kurudu gülistanın gülleri
Deme yıllar böyle sıkıntılı geçecek
ޞu yanan yüreğime cennetleri müjdele

Ben çıkmaz sokakların daracık yollarında
Bir ışık arıyorum yolumu bulmak için
Ben tırpanmış bir şehrin yıkık harabesiyim
Bir dertli arıyorum derdimi dökmek için

Yusufçuk
Sen olsaydın okşasaydın başımı
Belki gülerdi o an şu ağlayan gözlerin
Yusufçuk
Ellerime uzatsaydın elini
Belki yaralı kalbim senle şifa bulurdu
ޞu perişan gönlümün anlatsaydım derdini
Gördüğüm rüyaları belki hayra yorardın

Yusufçuk
Seslendin de duymadı mı kimseler
Kör mü oldu görmedi mi kör olası gözleri
Kuyudan kuytu muydu insanların yüreği

Yusufçuk
Demir parmakları bir bir kır artık
ޞu karanlık dünyanın kara gecelerinde
Gördüğümüz rüyaları hayra yor

Yusufçuk
Zindanları medreseye çevirdin
Beni boş ver hep ıstırap çekeyim
Gariplere yetimlere kimsesizlere
Ne olursun Cennetleri müjdele.