Tarih olmuş bir kentin kalıntılarıydık.
Unutulmuş bir enkazın
Duyulmayan sesiydik.
Yüreğimiz serindi,
Hissetmiyorduk bedenimizi.
Ölümün soğukluğu,
Yaşamın sıcaklığı,
Ilık nefesimizle buhar olup uçardı.
Sabahları düşlerken ürperirdik.
Acı dolu çığlıklar yükselirken,
Bıçak gibi keserdi sessizliği.
Kurtulmayı beklerken,
Unutulmuşluk duygusu sarıyordu bedenimizi.
Bir kibrit çöpü ile
Fark edilme hayalleri kurarken
Temelinden çöküp geldi.
Ve üzerimizde kaldı
Hasret dolu duygular
Ve sevgisizlik duvarının altında
Can verdi umutlarımız.