Aklımın ucundan bile geçmezdi

Beni böyle sahipsiz zamanlara

Bırakıp da gideceğin

Ve böylesine umursamaz

Böylesine duyarsız kalacağını

Senli gecelerin

O gün başkaldırdı işte kara sevdam

O gün başladı içimdeki en kanlı isyan

Darağaçlarına asıldı kahkahalarım

Zincirlere vuruldu en güzel duygularım

ޞimdi özlemlerin hareminde

Çığlık çığlığa dans ediyor hasretin

Acının ipiyle düğümledim zamanı

Ve bütün varlığımı yokluğuna terk ettim

Kurşunlar gizledim gözlerime

Hançer hançer ettim bakışlarımı

Beni bende vuracak biliyorum bu sensizliğim

Biliyorum bir daha dirilişi yok bu gözlerin

Öyle kopardım ki bağlarımı kendimle

Öyle sardın ki hasretinle

Öyle vurdun ki özlemlerinle

Öyle doldurdun ki yalnızlığı yüreğime

Sonunda yüreğim bedeninden firar etti

Hatıralar bile öfkemi yumuşatamıyor

Yokluğun ezikliği bir duman gibi

Çöküyor her yerlere

Kendimden kaçtıkça sana yakalanıyorum

Bir ölü gömer gibi gömüyorum kendimi

Senin gittiğin yere

Bu yürek daha fazlasına dayanamaz biliyorum

Biliyorum

Beni bana düşman edecek kimsesizliğim

Biliyorum

Beni benden edecek sensizliğim

Sana ayarlanan zamanlardan haykırıyorum

Bu bir ilanı ölümdür ecelsiz tarafından

İpi kopuyor artık benim için dünyanın

Dürülüyor ömür defterim yavaştan

Bittim tükendim yokluk kesildim

Gittikçe gidiyorum gittikçe eriyorum

Anladım artık bu bedende yaşayan sensin

Benim aslında toprağın altındaki

Bunu biliyorum

Öyle sardın ki hasretinle

Öyle vurdun ki özlemlerinle

Öyle doldurdun ki yalnızlığı yüreğime

Sonunda yüreğim bedenimden firar etti  

 Yurdagül ÖZAY