Hapsolmuş ruhum nefsimin zindanına,
Gark olmuş günahımın ummanına.
Kâinatın yuh tufanına tutulmuşum,
İzin ver de gemine bineyim ya Resullallah.

Dünyadan eden Eyyub’un (a.s.) yarası ne ki?
Ne kötü hal gafletimin karası.
Ah şu gönlümün yarası var ya;
Kusuruma bakma ya Eyyub(a.s.), ukbadan eder.

Ey Yusuf(a.s) kuyuya atıldın şah oldun,
Ey Süleyman(a.s) inse, cinne, kuşa padişah oldun.
Beni de attılar kuyuya,
Gözlerden akan bir yaş oldum.

Lâ taknatü min rahmetillah dedi rabbim,
Ölene dek bu ümidi beslerim,
İnşallah büyür o ümit kabrimde yatarken,
Çiçek açar haşir güneşi doğarken.

Yenişehir/Bursa – 07.11.2005