Bozbulanık oldu, bemberrak sular.
Dolar çayırında, yayılır kullar.
İki ayak eksik, bir meşin yular…
Ne terbiye kaldı, ne edep kaldı.

Aptalca yaşamak, bizlere mahsus,
Siyaset ehlinin, bahşişi kâbus.
ޞeref firar etti, tezgâhta namus,
Ne müşteri kaldı, ne talep kaldı.

Dağdan kente indi, hayvan sürüsü,
Birisi anırır, havlar birisi…
Hepsinin yerinde, hazır varisi,
Ne pazarcı kaldı, ne celep kaldı.

Namus, şeref, edep, bir dipsiz kuyu,
Dibi ıslak ama kurumuş suyu,
Islıkla sulasan, paşayı beyi,
Ne taş yalak kaldı, ne dolap kaldı.

İhanet yakışmaz, erkek adama,
Aslında son sözüm, bir tek adama.
Boyunu posunu, ölçerdim ama,
Ne bir arşın kaldı, ne Halep kaldı.

Yurdumda borusu, öterken haçın
Yeniği ben oldum, alçakla maçın.
Yozlar aleminde, yaşamak için,
Ne emelim kaldı, ne sebep kaldı.

Gaziantep