ipini koparmış yosmaların
gülüşüyle cezalandırıldılar
fakir halkın namus bekçileri
rujlu dudaklarla öpüldüler
yılların tövbekarları sakallarından
suladıkları kavaktan
yapıldı darağaçları
onlar sağ döndüler ama!
evlatlarını şehitlik mertebesine,
yolladılar kendi elleriyle.
alıngan değillerdi yinede
kadere razı uyanıyorlardı
sabahlara.
kamburlarını feodalizmde
geçirdikleri yıllara borçlular
yinede yaşamak
kimseye zarar vermeden
baş kaldıran halklara uymadan
imanla bağlıydılar
uğruna çatıştıkları topraklara
merasimsiz ölümlere aldırmadan.
en çok koyansa! onlara
enselerindeki cahil
fişlemesiydi.
oysa kurtulmuş topraklarda
söylenen bütün türküler
onların destanıydı.
kanata kanata ektiler
umutlarını
bire on vermiyor
uğruna ölümlere gittikleri topraklar

yosmaların gölgesinde kaldı
fakir halkın namus bekçileri
anıt mezarları olmadı hiç bir zaman
oysa barış bereket uğruna
tüfek omuzladılar
miğfersiz kurşunlara
hedef oldular
hesap sorulurmu bilinmez
Allah’a havale
ne varsa bu hallerine sebep
kardeş saydıklarının
katili oldular sonra
ey gün batımına şahit
arkadan bıcaklanan ölü!
sendemi ırk mezhep,
farklılığı kurbanısın
söyle hadi söyle utanmadan
sen işkalcının canına okurken
ortaktın bu topraklara
ne yaptında vuruldun
namusuzluk mu
göz mü koydun
baldırı açık yosmalara
ekmeğini mi çaldın yetimin
ülkeyi mi böldün
ne oldu da vuruldun
hain damgası yiyerek…

Ukrayna – 2007