Yüreğimde isyanlar var
Gözlerim yaşlı
Zor geliyor sevdayı arkada bırakmak
Oysaki ne bedeller ödemiş
Nelerden vazgeçmiştim
‘Seni sevdiğimi unut’diyor Sezen Aksu
Özlüyorum, en çokta kendimi
Kendimden sıkılmadığım
Umutla bakabildiğim
İçten gülebildildiğim zamanları
Göz görse de gönülden
Gönül durdu
Sevda için yürümek zorunda kalırken!
Yoruldum, daha 19ken
Yoruldum yüzlerden, gözlerden, seslerden…
Duvarlar, yüzler, sesler…
Çarpıyor yüreğim hepsine, kırılıyor
Esaretim bedende değil
Gülüşler, susuşlar benim değil
Huzur evrende değil
Gelmişim gidiyorum
Yollar tanıdık değil
Toprak değsin ayaklarıma
Ruhum karışsın her bir parçaya
Varlığım zamanda değil!
Varlık ve yokluk arasında yürürken
Ayakların götürür seni
Bir taşa ya da bir güle!
Taşa takılır düşersin
Yaraların gözükmez
Güllerse çoktan solmuştur!
Bu kadar umutsuz mu hayat
Öyle olmadığını sende biliyorsun
Ama…
Yoruldum daha 19ken…

Çanakkale – Ekim 2005