Varlığında yoksun…

Yokluğunda varsın

Sen ne alem adamsın

Uzatıp da başını

Karanlığın gölgesinden

Selam veriyorsun

Ben daha ses edemeden

Kaçıp gidiyorsun

Hadi

Karanlık gecelerin adamı

Aç gecenin peçesini de

Kaldır ölümü

Uyandır

Hadi

Yok et ruhu sönen adamı da

Yat boylu boyunca

Seherin serinliğinde

Uzat dost ellerini de

Kaybolup gideyim

Seninle yokluklara

Ya da

Al beni de götür

Karanlığı anlat bana

Ver sırrını bana

Ben de unutayım varlığımdaki beni

Acıları savurayım senin iklimlerine

Keşişsin acılarımız

Ve yıldızlar gülsün halimize

Serap olsun gerçek

Hadi

Susma artık

Varlığına dair bir iz bırak

Ya şu kumsala

Ya ateşe

Ya kuma

Ya da yüreğime.

Yitip de gidecek olan varlık

Ne artı edecek ne eksi…

Börtü böcek sevinecek

Seyredecek de gülecek ruhlarımız

Zavallı halimize

Hangi ana bıkar ki doğurmaktan

Unut bunu…

Tanrının armağanını

Sonuna dek kullanacak kadın

Ve o doğurdukça

Ölüm gülümseyecek gizliden

Yalanın içine saklı gerçek

O hâlde

Selâm doğan güne

Selâm batan güneşe

Ve selam âşık olduğum ölüm

Selâm Tanrım…

Ben benlikten çıkmışken yazdıklarımı

Oku da anla

Yaşarken anlayamadığın beni…

Ya da bak

Tuttuğum elinde

Hisset varlığımı

Kim gerçek ölü

Kim yalandan

Bilemedim…

Yanımdasın… Yanındayım

Ama ruhum bensizlikte

Ben yoklukta…

Sen bunca ben olmuşken

Neden

Nedensizliklere sardın dilindeki türküyü de

Benden daha deli olmaya

Benden daha âşık olmaya çalışırsın

Neden karanlığın gölgesinde

Neden ışığın şavkında

Ve neden şu kadehin dibinde

ޞarap oldu serap…

Kapat gözlerini…

Duy karanlığın sesini

Ve bil ki doğumla başlıyor

Ölümün hikâyesi…

Dinle…

Korkuyor canlılar siyahtan

Bilmiyorlar ki

Karanlık gizliyor yanlışları…

Karanlıktan güç alıyor suç…

Ve gün doğumuyla uyanıyor tabiat

Açığa çıkıyor tüm çirkinlikler

Haydi…

Gücüm tükendi…

Terk ediyor ruhum bedenini

Bu anın heyecanını hisset gözlerimden

Gidişimin muhteşemliğini izle

Ve

Tut ellerimden

Korkmasın bedenim bensiz.

–

Serap hoca mı

Durdu kalbi

Hastayı kaybettik!

Değil işte

Bu, kaybetmek değil…

Bu yeni bir yolculuğun ilk anları

Korkmayın

Bi şeycik olmaz yokluğumda kimseye

Sadece bedenim özler beni…

En güzel yolculuk

Çıkıp da kalıbından

Sessizce izlemektir onu ıraktan…

Hadi

Gel

Tut bedenimin elini de

Gideyim artık

Yolcu yolunda gerek….

24.6.2009
Serap Demirtürk Özaltun