Dostluğun ışıktı bana,
Yalnızlığımın karanlığında birden beliren,
Bağ kurmak istemiştim sadece,
Böylesi bir bağımlılık istemeden…

Bütün bağımlılar böyle mi yaşar,
Bulamayınca bağlı olduğu maddeyi?
Yoksunluğuna dayanmak gücümü aşar,
Nerden bulsam yardım edecek kimseyi?

Yokluğunu hissetmek damarlarımda,
Sanki dayanılmaz bir büyük acı.
ޞu yalnız ve yorgun ruhumun,
Biliyorum, bir tek sensin ilacı…

Olmadığın yerde her şey soğuk ve sahte,
Dost sıcaklığına ihtiyaç duyuyorum.
Hislerimi anlatmam imkansız belki,
Aslında yokluğunu yaşarken, varlığını buluyorum…

Ankara – 26.02.2003