Gökyüzü karardı
Güneşe küstü bütün kuşlar
Gidişinle acı bir çığlık yankılandı odamın duvarlarında
Yoktun artık
Güneşim, yoktun sen….
Umut ışığım, yaşama sebebim

ޞimdi fırtınalar karşısında
Nasıl ayakta duracağım
Savuran rüzgarlarda
Nasıl boyun bükmeyeceğim
Sensizliğin o tarif edilmez boşluğunda
Nasıl olacakta
Gülümseyeceğim hayata

Sen olmadan
Nasıl doğacak güneş
Nasıl açacak güller
Kırlardaki papatyalar, gelincikler
Seni sorduklarında
Nasıl cevap vereceğim

Herkes seni soracak
Herkes nerede senin yarın diyecek
Yarınım
Beni tamamlayan yarım
Kara bulutlar çöktüğünde
Yüreğimi aydınlatan güneşim
Yağmurlar yağdığında yüreğime
Çiçekler açtırandın hazan bahçelerinde
ޞimdi yoksun
Ne diyeceğim seni soranlara