Senle olup da, sensizliği yaşamak
Çok zor be gülüm.
Kendimi,
Kürek mahkûmu gibi hissediyorum.
Sana mahkûmum,
Ve sensizliğe kürek çekiyorum.
Bir türlü adını koyamadığım duygular yaşıyorum.
Sen olunca
Yüreğime güneş doğuyor,
Duygularım halay çekiyor.
Ruhum bir şelale gibi gibi coşup,
Kabına sığmayıp taşıyor.
Seninle soluk alıp, direniyorum hayata.
Yokluğun,
En fazla geceleri koyuyor adama.
Yattığım yatakta sen varsın.
Ama ben sensizim.
Hemen yanı başımda olup da,
Sarılıp da koklayamadığım
Doyasıya öpemediğim,
Bedeninde fırtına gibi esemediğim…
Sen hem varsın hem de yoksun gülüm.
İnan bu dünyada
Senle cenneti, sensizliğimle cehennemi yaşıyorum.
Ve ben sensizim…

Almanya – 05.10.2007