seni arıyorum
bu şehirde
hayatımı cehenneme çeviren

seni arıyorum
kuzeyden esen,
rüzgarın soğuk saçtığı,
bu kış gecesinde.

önce lambaların aydınlattığı
sokaklarda aradım seni
sokakları sokak yapan,
sağdaki!-soldaki! evler
lüks evler.

soğuk değilmiş gibi gece,
damlarındaki karlar eriyordu
evlerin içinden çatılarına vuran-
sıcaktan.
yere kadar uzanmak,
istiyorlar gibi saçaktaki
zemheriler.
eriyen karın,
esen rüzgarın katılarıyla.

soğuk havanın da etkisiyle
yorgun düşen ayaklarımın
son bir hamlesiyle
dadandım şehrin
karanlık sokaklarına
seni bulmak için
belki elle tutulmaz,
gözle görülmezdin sen
ama,
tanıdım görünce
karanlık sokakları
kar altında kalmış
yıkık dökük evleri
yoksulluktun sen
yoksulların,
yeryüzündeki cehennemi.

Ankara – Ocak 1993