“bir ölüm uzaklardan vurur yollara bizi
bilge bir yalnizliga serer hikayemizi

kirik bir kirlangici daglara çeker beyaz
kapanir bir ustura, dindirir öfkemizi…”
-Sefa Kaplan-

firlatmiştim kalbimi uzaga, en uzaga
denk gelir de rastlar diye bir yildiza
yanilip susturdum agrimin çagrisini
çagrimin köhnemiş agrisini
“aldirma!” dedim oglum: yine dagdir dag
konup göçen kurdun kuşun ragmina
ayazda da, güneşte de yine dag!

yazilirken
ayrilik
kentin küskün agaçlarina
tüllerine, pervazlarina ve varoşlarina
yazilirken
kederlerin pasina
yapayalniz yasina
yazilirken
bazen şarap tadina
aşklarin büyülü şarkisina
ihanetin hiç dinmeyen yasina

ve bir ömür bakilirken
üç saniyede çekilen fotograplara
“aldirma!” dedim yamrugum vurup omzuma
yine dagdir dag!
ezberinde kaç defnenin, kaç mavzerin masali
kaç kurşunun, kaç çigligin hüsrani?

ޞubat-Mart 1998
Kaynak: Ankara