bir piyon hamlesi genişliğinde
kıyıya demirlemiş savarona geminin
açıyordu kapanmayan yelkeni

aynı istikâmetteki korsanları
gümüş paletli kuğular savuruyordu
akrostiş yapmaktaydı en keskin telleriyle
kalemiyle tel örgüler çizen iki yürek

yaygın çalılar mâni oluyordu sensizliğime
karavana bereketi düşerken payıma

benden özgürlük bekleyen
albatros kuşları dalgalanırken semâda
yitik bir kaç damla
ve
bir bulut sessiz camda

yine bir merdiven yokuşunda
mahâllenin çelimsiz çocukları olsa gerek ağlayan
sokakların tizliğinde anne sarhoşluğu
mutluluğu sokakta arayanların anlamsız boşluğu