Keşke yıllık olsaydı kalbim.
Her yeni bir yılda,
Unutulan diğer yıllar gibi,
unutsaydım ben de yüreğimi bir yerde
Koparılan takvim yapraklarıyla,
kopsaydı kalbimden binlerce parça.
Ve geldiğinde 31 Aralık,
hiçbir şey kalmasaydı sana dair
Gün geçtikce artan duygum,
nefret oldaydı keşke sevgi yerine.
Mümkün mü?
Yine tek dileğimsin sen benim,
her yıldız kayışında.
Kalbimin çektiği en derin
ama en tatlı acısın,
Ayırt edebildiğim tek kişisin,
diğer tüm yıldızlardan.
Evinin ışığını,
şehrin diğer tüm ışıklarından.
Gözlerini,
var olan diğer tüm gözlerden..
Ve öylece ezberlediğim tek kişi.
Biliyorum ki o yıldız sensin
O evde şimdi sen oturuyorsun.
Ve biliyorum ki,
O gözlere bir tek sen sahipsin.
İşte böyle geçiyor benim bir yılım.
Daha sonraki yılım ve daha sonraki
Seni diğerlerinden ayırt etmekle.
Öylesine farklısın ki
Kışın denize girmek gibi,
Yazın yağan yağmur gibi,
Peynirli bir tatlı gibi,
Siyaha karşı beyaz gibi.
Hepsi senin gibi, sen hepsi gibisin.
Gelen yeni bir yıldan bile farklısın ki,
Yetmiyor unutturmaya seni