Boş odamda,
Hâtıralarla başbaşa yaşıyorum.
Duvarda eski çerçeve,
Ve solmuş bir resimdir, yalnızlığımı anlatan
Yıllar, erimez karlar yağdırmış saçlarıma,
Aynalara dargınım, aynalara küskün.
Dostlarım ne vardı, bu kadar çabuk beni bırakacak.
Sona yaklaştığımı hissediyorum,
Mevsim sonbahar.
İnsanlara dargınım, insanlara küskün.
Penceremin önünden geçen sevgililer görürüm,
El ele tutuşmuş geleceğinden emin,
Geçmişe dönerim,
Yıllara dargın, yıllara küskün.
Kaçınılmaz sondur bu, insan hayatında
İstemem, ben gibi olduğunu
Yalnızlığa dargınım, yalnızlığa küskün.

2003