Bir kız vardı uzaklarda,
Mutsuz, yıldızsız,
Bulamıyordu anlamca mutluluğu,
Mutlu olduğunu sanıyordu yeni arkadaşlıklarla,
Mum ışığında aklına geliyordu,
Yaşadıkları ve yaşayacakları
Hüzünleniyordu…
Ve gözleriyle konuşmaya başladı,
Onlar da anlamadı,
Anlayamazdı zaten…
Mutsuz bir kız vardı uzaklarda…
Dert ortağı bulamıyordu,
Belki de bulmak istemiyordu.
Yüreğinin sesini dinliyordu,
Ve alıyordu eline kağıdı kalemi,
ޞiirlerde arıyordu mutluluğu Orhan Veli gibi.

Bütün sis yıldızları da kapatmıştı,
Yıldızlar da karanlıktı artık.
ޞehrin ışıkları bir yanıyor bir sönüyordu,
ޞafak karanlıktı onun için,
Ve birden irkildi yıldızsız kız..!
O da ne? yıldızlar parlamaya başlamıştı,
Ve bir yıldız kaydı yüreğinin derinliklerine,
Güzel gözlerine..
Haykır artık ey yıldızlı kız;
Söyle ona,
Onu yağmurlar gibi özleyeceğini,
PAPATYAlar gibi seveceğini,
Ne duruyorsun söylemelisin ona,
Artık senin de yıldızın var,
BİR KIZ VAR ޞİMDİLERDE
MUTLU, UMUTLU,
SEVGİ DOLU BİR KIZ.

20.05.2001