Soğuk bir akşam üstüydü
Rüzgar bir sarıp bir bırakıyordu
O an başbaşaydım kendimle
Yıldızları izliyor, iç çekiyordum
İşte o an bir yıldız seçmiştim gökyüzünden
Benim için gecenin en gizemli
En güzel noktasıydı belki
Yalnızdı, bir köşeye atılmış sevecen bir kadın gibiydi
Dokunamaz sadece hissedip izlerdim
Sessiz hatta cevabı bile olmazdı haksızlığa
Ve kimsenin umurunda olmasa da fedakârca dağıtıyordu güneşten kopardığı ışığı
İşte bu yüzden onu çok seviyordum
İşte bu yüzden birbirimize benziyorduk
Gecenin yanlızlığına ışık tutup fikrimizin oyununu oynar
Ve yeni sorulara hep eski yanıtlar verip
İçimizdeki taze ve sonsuzmuş gibi hissettiğimiz umutların belki bir gün gerçek olacağını düşünürdük.

Sonra gözlerimi kapatıp, başımı kaldırdığımda
O soğuk gecede sadece hissetmem gerekeni hissetim
Birden ürperdim…
Rüzgarla gelen sensin gözlerime
Ve ellerinle yavaşça dokundun saçlarıma
… üşümüştün, susamıştın sanki
Soğuktan titreyen dudaklarım açılıp kapandıkça
Daralıyordu, içim gidiyordu
Büyülenmiştim
Sanki bilmediğim…
Gerçek bir anı yaşıyordum
Ve hıçkırarak ağlamaya başladım
O vakit bozuldu büyüsü…
Ama gerçek sevgiyi
Seni geceden koparıp çıkaracak mutlu bakışlar arıyordum
Sana sımsıkı sarılmayı düşledim
İşte o an hissettim
Ama…
Tüm vücudunun bedenimi sardığını hissettiğim anda bıraktım
gecenin karanlığına,
Sonsuzluğa yuvarladım hayalini
Sanki iki ay ve on iki yıldız vardı
Bulutlar seyirci
Sen ve Ben… Aşk ve gece…
…
Başımı kaldırdığımda
Gökyüzünde son defa selamlıyordu beni yıldızım
Bu bir sıcak öpücük gibiydi sanki
Gözlerim takılmışken son kez fısıldadı
“Bana ihtiyacın yok artık, sana gelene iyi bak”
ve öylece kayboldu sonsuz deryasında gökyüzünün

İşte o an anladım…
Hayat hayallerimizle var oldu ve gelişti.
Sonra o hayallerle, hislerle kendimizi algıladık
Hayaller gerçeğe dönüştü ellerimizde, beynimizde, yüreğimizde

Bu yüzden…!
Kimsenin hayalleriniz ve hislerinizin önüne geçmesine izin vermeyin
Kendinizin bile…!