Hep özlemini duyduğum yalnızlık bile huzurlu değil,
Gözlerinin derinliklerinde kaybolmak karşısında.
Hep farklı yarınlara doğan güneş teselli değil,
Düşünmekten eskimiş anılarıma.
Dudaklarımdan düşürmediğim ismin bile çare değil,
Sürekli hüzün kanayan, yüreğimin acısına,
Gökyüzüne yükselip, yıldızları kucaklamak inanılmaz değil,
Gülümsemenden saçılan ışık dalgasına bakarken, hayranlıkla.
Galiba ne gece, ne gündüz hiçbiri güzel değil,
Dört mevsimi yaşadığım bakışların karşısında.
En uzak mesafeler imkansız değil,
Sesinde şarkılarını söyleyen binlerce meleğin kanatlarıyla.
Hangi zamanda, hangi yerde yaşarsa yaşasın insanlar yabancı değil,
Yüreğimden bir parça ararken her anlaşılmaz davranışında.
Okyanuslar geçilmez, Çin Seddi aşılmaz değil,
Hayatımı sana adadığını duyurmaya çalışırken ruhuna,
İnan bana, en şiddetli depremler bile felaket değil,
Sen terk edişinin eşiğindeyken, benim yıkımım karşısında…

Kasım 2002