Artık kurtarsın seni
Sahip çıktığın hüzünlerin

Yıllara sâri
Derlediğin çeyizin
Gölgesinde yaşadığın anıların

Bir türlü
Duymak bilmediğin
Acının sessizliğinde yorgun
Ve bıkkın gözyaşların

Nasibin hükmünce
Acıların karattığı günlerin
Duvağını düşürmüşse de sen
Sen ol aldırma, asla bir yese kapılma

Baharlar tükenmez
Tomurcuklar fırtınaların dirliğinde
Kendini bulurlar, yeni bir sayfaya
Duçar olarak safhaları olgunlaştırır

Kuru ayazda,
Kararan niyazda
Gönüllerde var olan nifakta

Hüzünlerin üşümelerinde
Kirazlar mı oluşur, eriğin
Güzelliğinde var olan cazibemi kalır

Sen
Serinliğin titretmelerinde
Yak gitsin sevdanın çırasını

ޞarkılarla
Sınır tanımayan tınılar misali
Gönülleri hıçkırtan hicrandan artık
Bir nebze olsun kurtar kendini.

Bitsin artık
Senin sinende bezginliğin
Ölümü davet eden gecelerin
Durmayan yaşlarında ki haykırışların figanların