Otuz yıldır mutluluğu arayan bir yakınıma

Delici bakışlarınla öldürme beni
Dönmen çare olmadı dertlerime.
İçimde sakladım acıları
Yüreğimde depremleri
Çözemedim düğümleri yıllarca
Dönüşü yok boyun eğmeyeceğim sana
Kararlıyım kendimce yaşamaya
Yaşadığım acılar beni eziyor
Haketmedim aşağılanmayı
Ve senin gölgende ezilerek yaşamayı
Artık rahatlamak istiyorum
Kendim olmak
Ve kendimce yaşamak
Özgür kuşlar gibi hür olmak istiyorum
Söyleyemediğim bir şey kalmasın içimde
Bütün bağları çözüyorum bütün düğümleri
Özgürüm
Uçuyorum uçuyorum uçuyorum
Senden sonsuza dek
Kurtuluyorum.

İzmir – 17.11.2003