tersine yaşanmalıydı hayat…
biz de tersine sevmeliydik,
aşkımızı katık etmeliydik,
sevgiye hasret zamanlarda…
umutlarımı yeşerttim,
el kadar penceremin demirlerinde…
usandım.
tel tel döküldü umutlar,
direnmediler, direnemediler
benim gibi…
tel tel döküldüler …
öldüler…

herşeyimi paylaştım seninle,
hayallerimi de, kavgamı da…
derdim ya,
umudu da sevmem umutsuzluğu da…
ah be gülüm,
umutsuz kalınıyor,
ama sensiz yaşanmıyor…
bu günleri nasıl tüketeceğim?
asıl beni korkutan
bu hayatı…

günü ay saysam
ayı yıl saysam nereye kadar?
ama olsun,
yaşıyorum ya bu hayatı,
yaşıyorum ya sensizliği…
gücüme güç katıyor ya umutsuzluk…
derdim ya…
umudu da sevmem umutsuzluğu da…
dedim ya
bir sensiz yaşanmıyor…

Yalova – Mart 2002