Kalabalık içinde kendini yanlız hissettiğin oldu mu hiç?
Görmediğin zaman aynada kendi yüzünü hiç telaşlandın mı?
Ve geride kalanlar onlara ne oldu, neredeler, yoksa hiç yoklar mıydı?
Kalbindeki sevgi, ellerindeki hüzünbazlık ve
gözlerindeki hayat gibi şimdi ruhum.
Kendinden uzak, uzaklara yakın, bir yaprak kadar aceleci.
Tükenmek bir sayfanın son satırında
kendinden habersiz tükenmez kalem gibi.
Yazamak hayatı, tarih sayfalarında kaybolmak zamanıdır.
Ölümü gösterdiği zaman saat, geriye dönüş için bir an kalır yüzünde,
o an seni sana götürür.
Kaybedilmiş bir savaşın sonu gelmez feryatlarıdır çığlıkların.