Güller açtı mevsimi, bahar geldi
Al kalemi eline yaz dedi gönül.
Bir misal cennetin gölgesi geldi.
Neyleyeyim bu da bana az dedi gönül.

Hey gurbet yorgunu, sıla düşkünü
Heba ettin gençliğini, dünü, bugünü
Dolmayan çilelerin düğümünü
Bir sihirli elle çöz dedi gönül.

Ömür sermayesi bitip tükenmeden
Tul-i emeller hüsrana dönmeden
Varlığın hakiki sahibini bilmeden
Beklediğin bahar değil güz dedi gönül.

Dost bildiklerin hep kefen biçti
Sevdin sevilmedin yıkıldın gitti
Ne umutlar besledin vade bitti
Durma artık masivayı çiz dedi gönül

Buchen – 21.05.2006