Ne firtinalar gördük biz, ne agaçlarimiz yikildi
Onlari yine onarmasini bildik biz.
Ne yapraklarimiz döküldü, ne fidanlarimiz söküldü
Onlari yine toplamasini bildik biz.

Birer birer nasip aldik hayatin aci tadindan
Anlamadan saptik aşkin dönülmez yolundan
Kimi yarinden geçti kimi tatli canindan
Kendi gözyaşimizi kendimiz sildik biz

Ekşidir bu dünyanin kaymakli yogurdu
Ne başindan haberdariz, ne biliriz sonunu
Bazen kestiysek te hayattan kararsiz umudu
Düşe kalka yürümesini ögrendik biz

Çare olmayacak gülüm sana alyazmalinin kaşlari
Kara topraktir her yolcunun son duragi
Nilgün’ü de saracak bir gün ak kefenin kolları
Gidenler geri dönmezmiş bunu artık anladık biz ..
Üyi kötü işte böyle yaşadık ve yaşıyoruz biz!