Ya baktığımız aynı noktalarda, gördüklerimiz başkaysa.
Ya söylediklerim aslında beynimin onaylamadıklarıysa.
Ya varlığım sadece oyun hamuruysa.

Tersten baktığımda dünyaya, bir sürü “ya” ünlemiyle başlayan cümle kuruyorum.
Matematik diyorum hayat.
Ardından hesaplamaya başlıyorum.
Yaptığım hesaplar borçsuz bir adam çıkarıyor ortaya.
Ama bu hesap hileli, biliyorum.
Sonra edebiyat oluyor yaşananlar için söylenenler.
Kendi kendimi eleştiriyorum.
Dışa vuran sözlerim kapalı, beynimdekiler giz içinde cevapsız kalıyor.
Hileli hesaplardan, söylediklerimden pişman hâlde kapatıyorum gözlerimi,
Sır dolu bir dünya karşılıyor, tüm ihtişamıyla.
Beynimle yarışıyor hayâllerim.
VE
Rest çekiyor düşlerim gerçekliğe.
Ama kaybediyorum.

Küçükçekmece / İstanbul – 2007