Yol ver de geçeyim dumanlı dağlar
Belkide geç olur bana yarınlar
Yolumu bekliyor sevdiğim dostlar
Yol verde geçeyim dumanlı dağlar
Belkide geç olur bana yarınlar

Daralıyor bana gündüz geceler Yorgunluktan bitap düşer hücreler
Gözlere inmeden siyah perdeler
Yol verde geçeyim dumanlı dağlar
Belkide geç olur bana yarınlar

Uçtu gitti eteğinden hep kuşlar
Bilmemki dostlarım neleri düşler
Gariban Orhan’ım burada kışlar
Yol verde geçeyim dumanlı dağlar
Belkide geç olur bana yarınlar

Ankara – 03.04.2005