Dağlardan esersin bir yel gibi,
Savrulursun bir sonbaharda yaprak gibi,
Dalından düşer uzak diyarlara uçarsın,
Hasretinden tükendiğin cananın ordaymış gibi.

Bilmezler yaprağın canı kalmıştır dalında,
Anlamazlar yaprağın ömrü tükenmektedir,
Sanırlar ki savrulmuş bir yaprak vuslata gitmekte,
Görmezler ki can özünde, özü dalındadır.

Artık vuslat yeşilin sararıp bittiğidir,
Nefessiz kalınmış bir boşlukta son nefestir,
Artık hasret sensizliğin ebedi olduğudur,
Tükenmiş bir bedenin çürüyüp gittiği topraktır.

Babaeski – 2003