Kırk yıl hatırın kalsın bende
Bir Türk kahvesi gibi.
Sen hep üzsen, ben üzülsem
Yine seni kırmamak için bunu kabullenebilsem
Ne güzel olurdu değil mi,
Evet güzel olurdu.
Ama bunu yerine, sen beni hiç kırmasaydın
Bana kötü davranmasaydın, daha iyi olmaz mıydı
ޞimdi benim için akşam yeklerinde
Bir kadeh şarap gibisin
Yine üzmek istemedim seni
Ama mecburuz buna; iste sekte, isteme sekte
Ayrılık olmalı bizim için,
Ne ben sana, ne de sen bana katlana biliriz
Sonsuza kadar.
Evet ayrılık bizim için en iyisi
Hiç alışık olmadığımız bir şeydi zaten bizimkisi
Yanlış anlama,
Seni canımdan çok sevdim
Fakat sevmek yetmiyor.
Seni mutlu ede bilecek kişi ben değilim.
Güldürecek, eğlendirip her istediğini yapacak
Seni anlayacak, her şeyini paylaşacak
Ve karşılık bekleyecek
Her yerini gezdim yurdumun
Karış karış…
Senin gibisi yok hiç bir yerde
Yanlış anlama, yok ama…
İşte neden kelimelere gelmiyor,
Nedeni de yok zaten
Olan biten tek bir şey var
Davullar ve zurnalar
Hepsi dengi dengine
İkimiz aynı konçertoyu çalamayız,
ya da Beethoven’ı
ޞimdi bir şarkı geliyor aklıma
Ayrılmalıyız artık.
Ayrılmalıyız artık.

Gemlik / Bursa – 07.09.2003