Hatırlar mısınız
Yalnız yattığınızda
Kabus gördüğünüzü
Ağlayarak uyandığınızı
Annenizin sıcak kucağı
Size güven verirdi
Alevler karşımda
Karanlığın çöktüğü ilk saatlerde
İkinci kez yanıyordu
Ekmek teknemiz
Boğazıma düğümleniyor bir şeyler
Uyanmak istiyorum
Ne annem, ne dostlarım
Yetmiyor bu kabusa
Her son bir başlangıç
İyi mi; kötü mü
Yitip giden zamana mı
Boşa harcanan emeğe mi
Yaşam zordur
Teranelerine mi
İsyan ediyorum
Alevler bastırıyor hıçkırıklarımı
Haykırmalarımı
Siren seslerinde
Kaybolan geçmişe
İyi bir gelecek için meydan okuyorum
Yine yeniden diyorum
Yeni bir gün için
Gözlerimi sıkı sıkı yumuyorum
Bir daha bu kabus olmasın
“Artık” derken

21.09.2001