Sancılar çekiyor,yangın yeri yüreğin.
Bin parçaya bölünüp, küçülürken bedenin.
Büyüyor evren ruhunun aynasında,
Derin boşluklara uzanıyor ellerin.
Acıyı tadıyorsun hasretin eşliğinde,
Keskin bir kılıçken, gerçekler üzerinde.
Ansızın yakalıyor dönüşsüz yolculuklar,
Karışıyor gerçek yalan, vücut ikliminde.
Hangi merhem ilaçtır ızdıraplarına,
Hangi dostun sözleri tesellidir sana.
Belki gülümseyen tek çarendir zaman,
Yolcunu uğurlarken ölüm uykusuna.

İstanbul – 06.06.2006