Yanıyor Bosna-Hersek, her yan kan gölü olmuş
Kesmişler dallarımı; yaprağım, gülüm solmuş…

Avrupa ortasında, vampir misali vahşet…
Bin bir türlü tecavüz; korku, panik ve dehşet…

Yâ Rab! Ne gün-son günü? Bu zulmün bu çilenin
Süngüyle çıkarılır… anne karnında cenin!

Kesif kan kokusu her yan, barut kokuyor bulut!
İnsanlık!.. çoktan öldü; yamyamlardan yok umut!

Bir Müslüman öldürmek… en büyük sorunları
Kazıklı voyvodanın kazıklık torunları…

Kesmişler bir anayı; kucağında çocuğu…
Dayanmak yürek ister, gözyaşı buğu buğu!

Açlıktan ölmüş bebek; soğuktan donmuş ayak…
Tel örgülü kamplarda… çile, işkence, dayak!

Yüzlerce her gün ölü, hani “insan hakları!”
Neden görmüyor Batı, Müslüman tutsakları…

Nerde “hür dünya” bugün, niye çıkmıyor sesi?
“Medeni Amerika”nın(!) kesildi mi nefesi?

Müslümanların diye yıkılırken mezarlar…
Hani kanarya seven; gazeteci-yazarlar?

Ne oldu “Hümanizma?” Bak ölüyor bebekler…
Geçiyor mu boğazdan havyar dolu yemekler?

Yıkmışlar camileri, han, hamam, okul harap…
Kimsesiz kimselere yardım sendendir Yâ Rab!

Yiğit Bosna Herseklim, “Allah Rızası” gayen
Cennet ucuz değildir, İman; en ulvi payen!

ޞehid; kanıyla yazar rahmet dilekçesini…
… Ve Rahmettir çözecek, esir kelepçesini!