Yananlar yanar durur, tıpkı ocaklar gibi,
Ateşi rûha vurur, her dalgası bir tipi…

Muzdarib olan ağlar, çağlayanlar utansın;
Dertli sînesin dağlar, ruhsuz ne sanar sansın!

Bahis açma gamsızdan, içime sis saçılır;
Nefes et kardan buzdan, gözüm gönlüm açılır…

Çoklarda yürek paslı, ölmeden ölüp gitmiş…
Bedende ruhlar yaslı, sanki işleri bitmiş.

İnâyet ola Hakk’tan, nabızda teklemeler;
ޞapa oturduk çoktan, ruhlarda eklemeler…

Azme kemend vurulmuş, yiğitlikten yok eser;
Yorulmazlar yorulmuş, diri ölüden beter…

Başını yere koyup, inlesin inananlar;
Gönlünde Hakk’ı duyup, ağlasın uyananlar..!