Yalnızlık bir türkü
Her insanın ağzında.
Düşünmeyi bildiğimizden beri
Kendiliğimizle baş başa.

Düşünsem ne zaman insanlığı
Hep yalnızlık gelir ilkin aklıma
İnsan bir serüven
İnsan olduğumuz bugünümüze değin.

ޞimdi söylüyorum o türküyü
Kalbimi sızılayan hafif bir melodi eşliğinde.
ޞiir olmasına çalıştığım bir şeyler karalıyorum sonra.
Sen diye başlamak istiyorum bir yerden de
Sen yalnızlığımın sebebi.
Çünkü sen olsan
Yalnızlık da olmaz.

Aşk belki de tek kurtuluş yolu yalnızlıktan,
Sonra aşk nefes almak hayatın hengamesinde
Paylaşmak, paylaşmak, paylaşmak�
Başka bir gerçek görememek senden başka.

Devrettim çoktan aklımı duygularıma.
Kendimi bilmiyorum desem yeridir.
Aklımda çınlayan senli sözcükler.
Eylemlerimde sensizlik.

İzmir – 2006