Sensiz bu karanlığa bakamaz oldum,
Rüzgar da senin teninden yoksun olabilir mi benim gibi?
Ya ay, o kendini taşıyabilir mi gökyüzünde,
Sen ona elini uzatmadıkça?
Hanginiz yalan söylüyor bana,
Gözlerim mi?
Yoksa renklere ışıksı bir karanlıkla meydan okuyan ay mı?
Hangi yosma düşünceler kafamın içinde beni bana satmaya çalışan,
Ve ne biçim bir zelzele ki bu,
Benden başka hiçbir şeyi yıkmayan..
Yoksa küçükken üstümü örtüp,
Bir güneş göz kırpışı anında,
Dünyadan çaldığı tüm renkleri,
Başucumda benimle paylaşan gece mi kandırıyor beni??
Artık sağımı sol gösteren aynalara da güvenmez oldum,
Ve artık çok geç olmasından korktuğum bir benle meydan okuyorum kendime,
Kazananın ben olmayacağını bile bile..
Peki ya kim?
Hangi sahte gülücük üstlenecek bu zafere sevinmeyi,
Hangi perde bitirecek bu oyunu,
Peki ya hangi beden taşıyacak beni sonra,
Taşıyabilecek mi???
Ve ben derin bir “bilmiyorumdan” sonra kurtulabilecek miyim?.