Sahipsiz olan
Birkaç zavallı söz buldum
Terk ettiğim bir yerde
Bu içimi kemiren
Aç kurt gibiydi
Yaralarımı deşmek istiyordu
Beni tek durdurabilecek
Sen ve
Senin şefkatin

Göçük altında kalmış
Kendimle halledemediğim
O kadar çok hesaplaşmam var ki
Bulsalar beni
Kimsenin olmadığı
Karanlık bir köşe başında
Yüzüme acımayla bakmadan öldürür
Bütün paranoyak dürtülerim

Ben zavallılığıma ne zaman sığınsam
Hep benden uzaklaşanlar olur
Ve son virajda şöyle bir bakış atarlar
“Sen iyi biriydin ama aynı zamanda sıkıcıydın”
Gözlerinden okurum bunu,
Ve üşürüm ağlamadan
Sen de gidersen.