gözyaşlarımla ıslattığım hüznümle başbaşayım yine bu akşam
yalnızlık alnımın yazısı mı ne her kapı çalınışında karşımda o
vazgeçemediğim duygular kemiriyor ruhumu sessiz dehşetle
ölüme hiç bu kadar yakın olmamıştım hasretken sevgiye

gecenin karanlığını yırtıyor yine yalnızlığımın cığlığı
alışmıslığın verdiği bir gamsızlık galiba acıma aldırmazlığı
ümit böyle bir anda ancak insanın kendine iki yüzlü bir yalanı
sevdam uzak, aşkım uzak, umut uzak oysa yalnızlığım yanıbaşımda