Hasret…
Kelimeler bu kadar basit olmamalı
Ve güller bu kadar çabuk solmamalı bahçelerde…
Dostlarımla paylaşamam yalnızlığımı
Sadece bana ait bu yalnızlık…
Upuzundur…
Geceyle paylaşır,
duvarlarla konuşur anlaşırım…
Duvarda bile iz yapar söylediklerim…
ama sevdiğimin yüreğine söz geçiremem işte
Geçiremeyeceğim de bu gidişle…
Anlattım…
Böyle işte…
Bülbül ötmez benim bağlarımda…
Gece uçan yarasadır yanı başımda
Ve bir de gönlümdür ki uçan, uçar da konamaz bir yerlere
Konacak bir yeri yoktur çünki…
Kalmamıştır…
Farkı yoktur yarasadan…
Anlamıştır…
Geceleri tatlı rüyaların ortasındayken, sen uyurken yatağında
O sana şiirler yazmaktadır,
Ama sen olmazsın farkında…
Bir çift göz bırakırsın ardında
Ağlayan…
Ve sızlayan bir yürek…
Belki bilerek ve belki de bilmeyerek…
Biliyorum…
Yazmakla geçecek tüm günlerim
Ellerim hep yine boşluğu tutacak ellerin yerine…
Her geçen gün bunun kanıtı…
Yokluğun en büyük delil idamıma…
Ama bak ölemedim
Kendimi gömemedim bir türlü
Geceyi bir toprak gibi farz edersen eğer…
Gece örttü beni…
Onun arkasına sığındım sensiz gecelerimde
Hem vefasız da değildi o…
Sen gibi…
Bilemem belki de ben gibi…
Gözlerim kapansa da yazıyor bak ellerim
Dün de yazmıştım…
Bugün de yazdım…
Ve belli ki yarın da yazacağım…
Ya sen gelene kadar
Ya ben ölene kadar…
Ölsem de yazdıklarım kalacak arkamda
Ben dokunamadım ya ellerine
Sayfalarım dokunacak…
Ben bakamadım o gözlerine
Kelimelerim bakacak…
Ben konuşamadım bir türlü seninle,
Cümlelerim konuşacak…