Yürüyorum, yalnızlığım yanımda yine,
Her zaman olduğu gibi…
Yağmurda yanıma sokuluyor,
Her zaman olduğu gibi…

Yalnızlık hiçbir şeye değişilmez,
Bana söylenen buydu, inanmazdım…
Aslında doğruymuş,
İnsanı hayatta asla bırakmayan, yalnızlıkmış…

Bunun farkına ne kadar geç varsam da,
Dönüşü olmayan bir yol var önümde…
Her zamanki gibi kalbim parçalandı,
Ve her seferinde toplamam zaman aldı…

Her taraf sessiz, sadece ben ve yalnızlığımın sesi var,
Başka sesler duymak istiyorum artık…
Olmuyor ne kadar denediysem hep yenik düştüm,
Bıraktım kendimi zamana…

Artık yoruldum yolun sonu dedikleri bu olsa gerek,
Zaman bana değil, ben ona uyucam artık…
Ve yanımda yalnızlığımı da götürüyorum,
Asla bırakamam onu, hep yanımdaydı çünkü…

İstanbul/Üsküdar – 22.10.2007 00:32