ayrılık sabahının ilk günü bugün,
eşyalar ve bir de içi boş bir beden;
ordan oraya…

seni ilk defa öptüğüm koltukta yazıyorum yalnızlığa;
bir elimde kalem diğerinde ise;
bir gül, kırmızı bir gül, yüreğimin içinde,
dolaşıyor, seni arıyor ümitsizce;
küçük bir çocuğun aşkını araması gibi.
ağlıyor, durduramıyorum;
yüreğimin gürültüsünü.
…
nereye gidebileceğimi bilmiyorum ama
bir defa öpmek seni,
sonsuzluğa götürürdü beni ama biliyorsun;
-kimseyi öpemez ölüler-
seni seviyorum.

13.07.1992 17:45