Bir yalnizlik şehrinin öyküsüdür bu.

Ellerini umutsuzluk baglamiş binalarinin.
Dallarinda tek bir kuş yok agaçlarinin.
Yüreklerinde taş var artik insanlarinin.
Bir yalnizlik şehrinin kaderidir bu.

Evvel zaman içinde, kalburdur saman.
Aslinda tüm masallarin sonundadir uyuyan.
Bir sevda ki, hiçbir dudaga yakişmayan,
Bir yalnizlik şehrinin çigligidir bu.

Perdelerini kapatmiş gözler güneşe.
Bütün güzellikler atilmiş ateşe.
Uzaktan gelen koca elem, ufak bir neşe.
Bir yalnizlik şehrinin mutsuzlugudur bu.

Topla sen de bavulunu ey şair.
Burada bütün umutlarin yitmiştir.
Bir başina kalsin kalbini biraktigin bu şehir.
Söylesene, bir yalnizlik şehrinin neyidir bu?