Bakışındaki gerçekçilik kaybolmuş
Ne anlam var yüzünde ne de gözünde
Yalanlar dökülür her sözünde
Seni de kandırır yalan rüzgarı

Girdiğin dünya olur karanlık
Mutluluk verirsin belki bir anlık
Söndürülmez ateş gibi yakarsın ama
Seni de yakar yalan rüzgarı

Yaşasam mı ölsem mi ağlasam mı gülsem mi
Ne öldürür ne güldürürsün
Her seveni süründürürsün
Seni de süründürür yalan rüzgarı

Bir şarap gibisin daima çarpan
Ayık olmaz ki sana takılan
Ruhun belki ayıktır ama
Seni de sarhoş eder yalan rüzgarı

Gittiğin yollar hep çıkmaz olmuş
Baharın, yazın hep kışa dönmüş
Ne arayanın kalmış ne de soranın
Yalnızlığa iter seni yalan rüzgarı.

İstanbul – 1993