Hayata bir umut diyerek belkilerle yaşamamdın
Aslında sen hasretine ortak gecede ciğere çekilen ilk sigaraydın
Bazen bir bebeğin suratındaki bir mutluluktun benden taşan
Uzayan gecelerde sessizce ağlatıp beni benden utandıran
Senin ne olduğunu hala çıkarmış değilim
Güldüğünde küçük bir umut oluyorsun
Kanayan yara oluyorsun bazen yürekte
Tebessüm oluyorsun hayalini gördüğüm boş duvarda
Ve benim gibi bitmiş fakat farkedilmeyen sigaranın sonu oluyorsun dudakları yakan
Anlamıyorsun, anlatamıyorum
Vazgeçmenin imkansız olduğunu bilerek
Sonsuz boşluğa son adımları atıyorum
Az kaldı sevgili bende ölüyorum