Nazım Hikmet

Yan ey Nazım`ın mumu!
Bak ben yandım.
Yanacak daha çok mum var.
Aydınlatmak gerekmez mi karanlığı?
Birer birer ışıtalım etrafı,
Birer birer yanalım,
Birer birer birlik olalım.
Çağ atlayalım,
Aşalım aşılamaz dediğimiz karanlığı!
Bu ülke bizim!
Bu gök bizim!
Bu deniz bizim!
Duyulsun sesimiz enginlerde,
Duyulsun nefesimiz!
Özgürlük bizim!
Deli yüreğime yazdığım izin,
Gayesi olmalı hepimizin.
Yan ey Nazım`ın mumu!
Nasıl çıkacak yoksa karanlıklar aydınlığa?
Bak ben yandım.
Daha çok yanacak var.
Birleşelim tek yumrukta,
Bu sevda bizim!
Sevdamız hepimizin…
Yak artık mumunu ey Nazım!
Bize biraz özgürlük lazım.
Çeksek mavi göğü ciğerlerimize
Ve üflesek rüzgarlar gibi
Kıtadan kıtaya düşüncelerimizi.
Serinletsek sıcak yaz güneşinde
Kavrulmuş tenimizi.
Yak artık mumularını ey Nazım!
Bize biraz özgürlük lazım.

İstanbul – Nisan 2007